Πολύχρωμοι κουμπαράδες!

Κάποτε είχα κολλήσει και ζωγράφιζα συνέχεια κουμπαράδες.Ο καθένας είχε τον δικό του χαρακτήρα και τον δικό του στόχο που δημιουργήθηκε. Κάθε φορά ενθουσιαζόμουν,πότε θα γεμίσει και πόσα θα έχουν μαζευτεί!Σαν παιδάκι...Και πάντα ακόμη ένας έπαιρνε την θέση του προηγούμενου.

Τους είχα όλους μαζεμένους σε μια γωνιά,τρύπιους από κάτω αλλά  όλοι μαζί έφτιαχναν μια πολύ χαρούμενη εικόνα.. .Όταν κάποια στιγμή έπαθα μια κρίση καθαριοτητας και συμμαζέματος άνοιξα μια μεγαλη σακούλα σκουπιδιών και τους πέταξα όλους μέσα..Πέρασαν τρία χρόνια και με αφορμή το μικρο γουρουνάκι της Εύας που το κουβαλάει όταν ο παππούς και η γιαγιά της δίνουν λεφτά θυμήθηκα τους δικούς μου κουμπαράδες.Έψαχνα να τους βρω χωρίς να θυμάμαι ότι τους έστειλα στα σκουπίδια...Απογοήτευση.

Είπα λοιπόν να κάνω πάλι την αρχή. Βέβαια έχει μέλλον η γωνιά για να γεμίσει...

Είναι αρκετά εύκολο και η ώρα περνάει ευχάριστα. Τέτοιους κουμπαράδες,σε διάφορα μεγέθη και σχήματα συνήθως πουλάνε στα μαγαζιά με είδη κηπουρικής,φυτά,γλάστρες κλπ.

Τον έβαψα με ακρυλικά.Στην αρχή πέρασα ένα χρώμα για βάση και μετά...ξεκινάει το παιχνίδι!

Απλά σχήματα στη σειρά με διαφορετικά χρώματα.Στο τέλος περνάω τα περιγράμματα με ανεξίτηλο μαρκαδόρο και έτσι οι ατέλειες αποκτούν άλλη χάρη...Το αποτέλεσμα αρκετά τσαπατσούλικο γιατί η Εύα δεν με άφησε λεπτό χωρίς να μουρμουράει δίπλα μου ότι θέλει κι αυτή να ζωγραφίσει,όχι τον δικό της αλλά τον δικό μου!

Η μόνη συμβουλή που έχω να σας δώσω είναι τα ακρυλικά που θα διαλέξετε να έχουν μεγάλη καλυπτικότητα γιατί αλλιώς χρειάζεται και δεύτερο χέρι για να καλύπτει καλά το χρώμα της βάσης.

Τώρα για το πότε θα γεμίσει ιδέα δεν έχω!

Έδωσα στην Εύα τους μαρκαδόρους της για να ζωγραφίσει το δικό της γουρουνάκι αλλά δεν φάνηκε να ενθουσιάστηκε.Δεν είχε κι άδικο αλλά χρειάζεται λίγο καιρό ακόμη μέχρι να πιάσει πινέλο...Ακόμα μου λέει:Θέλω βάψω εγώ δικό σου μαμά όχι γουρούνι!